‘Ik ben hier ooit begonnen als afwasser. Ook leuk, maar werken in de bediening is toch wel een stuk socialer. Dat aspect vind ik heel erg prettig aan mijn baan. Door het werk in de horeca ben ik een nog grotere kletskous geworden. En dat komt in dit vak mooi uit, want veel mensen vinden het gezellig om een praatje te maken.

Ik wil de gasten een goede tijd geven, dat is voor mij echt het belangrijkst in mijn werk. Er komen in het hotel veel zakelijke gasten, maar ik zie ook veel zzp’ers die hier graag werken. Nadat ze een aantal keer zijn geweest, weet ik al wat ze willen drinken. Dan hoeven ze dat niet eens meer te zeggen. Ze kunnen hier rustig aan het werk gaan, terwijl ik het drankje voor hun neus zet. Wanneer ik dan iemand zie glimlachen, word ik daar ook blij van. Ik hoop dat gasten zich hier thuis voelen. Een van de gekste dingen die ik heb meegemaakt in mijn werk, was een vrouw die met een hele lange bontjas in onze bar stond. Ze ging voor mij en mijn collega’s staan en deed zó haar jas open, waar ze alleen maar een string en een soort van bh onder droeg. Dat was wel, eh, apart, haha. Wij moesten er in ieder geval wel om lachen. Sowieso is het werken met mijn collega’s superleuk. We zijn inmiddels ook echte vrienden geworden. Dat is nóg een pluspunt van mijn baan.’

Das Schöne an meinem Job ist, dass ich mir nie den Wecker stellen muss, denn ich beginne um 14 Uhr. Außerdem muss ich nicht zu Hause kochen, sondern esse in der Pause zusammen mit meinen Kollegen ein von den Köchen zubereitetes Essen. Und wenn in der Küche ein Fehler bei einem bestimmten Gericht gemacht wird, dürfen wir es essen! Ich habe einmal scherzhaft gesagt: "Du kannst öfter Fehler machen, haha!" Ich bin schwerhörig, und wenn ich einen neuen Kollegen kennenlerne, erkläre ich ihm immer zuerst, wie er sich am besten mit mir verständigen kann. Das ist natürlich ein bisschen anders als sonst. Wenn mich jemand ansieht, kann ich von den Lippen ablesen, also ist das in Ordnung. Schreien macht auf jeden Fall keinen Sinn. Ich sage auch oft: "Meine Ohren sind kaputt, aber ansonsten bin ich ein Mensch wie jeder andere!

‘Vanaf mijn zestiende werk ik in de horeca, dus ik kan wel zeggen dat ik veel ervaring heb. Ik vind het fijn dat ik tijdens mijn werk constant in beweging ben. Als ik een baan zou hebben waarbij ik de hele tijd stil zou moeten zitten, zou ik helemaal gek worden. Het doet me ook goed als ik zie dat mensen blij worden als je ze een lekker drankje voorzet.

Ik maak het liefst een gin-tonic klaar. Dat ziet er met een schijfje citroen of sinaasappel zo gezellig uit. Dat vind ik ook van koffie met een toef slagroom. Daar word je meteen vrolijk van. Ook vind ik het heel leuk om verschillende mensen te ontmoeten. Ik verbaas me altijd over de persoonlijke verhalen die mensen vertellen wanneer ze aan de bar zitten. Sommigen vertellen écht hun hele levensverhaal. Maar daar kan ik natuurlijk niks over zeggen, dat is het geheim van de barvrouw…

Van werken in de horeca doe je ook veel mensenkennis op. Ik zie gewoon aan iemand als-ie vreemdgaat. Ik weet niet precies wat dat is, maar ik pik ze er zo uit. Ik vind het leuk om het mensen naar hun zin te maken. Afgelopen zomer zat ons terras helemaal vol, het was echt hartstikke druk. Een vrouw zei toen tegen mij: “Wow, je kunt wel zien dat je dit werk graag doet. En je doet het ook echt heel goed.” Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Het was zo leuk om te horen dat mijn harde werken gezien werd. Dat geeft een goed gevoel. Er komen hier ook veel vaste gasten, vaak wat oudere mensen, die iedere week op dezelfde dag komen. Ze bestellen hetzelfde drankje, weten precies hoeveel ze moeten afrekenen en geven altijd hetzelfde bedrag aan fooi. Dat is toch schattig?’